Stedelijke ongelijkheid in het Globale Zuiden uit zich in "vervoerswoestijnen," waar lage-inkomensgemeenschappen geen toegang hebben tot betrouwbaar openbaar vervoer. Dit artikel onderzoekt de uitdagingen en mogelijke oplossingen, met casestudy's zoals Lagos en Nairobi.

Openbaar Vervoer Woestijnen in Steden van het Globale Zuiden
Stedelijke ongelijkheid is een urgent probleem in veel steden in het Globale Zuiden, en een van de meest zichtbare uitingen hiervan is het gebrek aan toegankelijk en efficiënt openbaar vervoer. Deze "vervoerswoestijnen" treffen vooral lage-inkomensgemeenschappen, wat sociale en economische ongelijkheid verergert.
De Impact van Stedelijke Ongelijkheid
In steden zoals Lagos, Nairobi en Dhaka slaagt het openbaar vervoer er vaak niet in om uitgestrekte informele nederzettingen te bedienen. Bewoners in deze gebieden hebben te maken met lange reistijden, hoge kosten en onbetrouwbare diensten, wat hun toegang tot werk, onderwijs en gezondheidszorg beperkt. Deze systemische verwaarlozing versterkt armoedecycli en uitsluiting.
Casestudy's
In Lagos, Nigeria, heeft bijvoorbeeld slechts 30% van de bevolking toegang tot formeel openbaar vervoer. De meerderheid is afhankelijk van informele minibusjes, die vaak overvol en onveilig zijn. Evenzo is in Dhaka, Bangladesh, het ontbreken van een uitgebreid metrosysteem een probleem, waardoor miljoenen mensen afhankelijk zijn van riksja's en bussen, wat leidt tot chronische verkeersopstoppingen.
Oplossingen en Innovaties
Sommige steden nemen stappen om deze uitdagingen aan te pakken. Het Bus Rapid Transit (BRT)-systeem van Nairobi, gelanceerd in 2025, heeft als doel betaalbaar en efficiënt vervoer te bieden aan haar inwoners. Ondertussen dient Bogotá’s TransMilenio BRT-systeem als een model voor het integreren van informele vervoerders in een formeel netwerk.
De Toekomst
Het aanpakken van vervoerswoestijnen vereist een veelzijdige aanpak, inclusief investeringen in infrastructuur, beleidshervormingen en gemeenschapsbetrokkenheid. Zonder dergelijke inspanningen zal stedelijke ongelijkheid blijven toenemen, waardoor miljoenen aan de rand van hun eigen steden blijven stranden.