
Dramatisch Einde van Reddingspoging op Pobeda Peak
Reddingsautoriteiten in Kirgizië hebben het moeilijke besluit genomen om de zoektocht naar de Russische bergbeklimmer Natalia Nagovitsyna te staken. De 47-jarige klimster zit al 13 dagen vast op Pobeda Peak, de hoogste berg van het Tian Shan-gebergte met een hoogte van 7.439 meter. Ze brak haar been tijdens de afdaling op 12 augustus en kon sindsdien niet meer van haar positie op ongeveer 7.100 meter hoogte bewegen.
Gevaarlijke Omstandigheden Verhinderen Redding
De reddingsoperatie werd vanaf het begin geplaagd door tragedie. Tijdens eerste pogingen om Nagovitsyna te bereiken, verloor de Italiaanse klimmer Luca Sinigaglia het leven toen hij haar probeerde te helpen. De ervaren bergbeklimmer bezweek aan uitputting en zuurstofgebrek slechts 500 meter van Nagovitsyna's locatie. Zijn lichaam is nog niet geborgen.
Verder bemoeilijkte een harde landing van een reddingshelikopter onder slechte weersomstandigheden de operatie, waarbij verschillende bemanningsleden gewond raakten. Ondanks deze tegenslagen wisten reddingswerkers proviand en een tent bij Nagovitsyna af te leveren, maar evacuatie was onmogelijk door zware sneeuwstormen en harde wind.
De Uitdaging van Pobeda Peak
Pobeda Peak, ook bekend als Jengish Chokusu of Overwinningspiek, biedt een van de meest uitdagende beklimmingen in Centraal-Azië. Als de noordelijkste 7.000-meter top ter wereld kent de berg extreem korte klimseizoenen en berucht onvoorspelbaar weer. De berg ligt op de grens tussen Kirgizië en de Chinese provincie Xinjiang.
De piek heeft een tragische geschiedenis in klimmerskringen. In 1955 verloor een Sovjet-expeditie 11 van haar 12 leden door een verwoestende sneeuwstorm. De eerste bevestigde beklimming werd pas in 1956 bereikt door het team van Vitaly Abalakov.
Laatste Waarneming en Onzeker Lot
Nagovitsyna werd voor het laatst levend gezien op 19 augustus, toen een drone haar locatie bereikte en bevestigde dat ze nog bij bewustzijn was. Autoriteiten hebben sindsdien echter geen contact meer kunnen leggen en kunnen haar huidige conditie niet bevestigen. De extreme hoogte, gecombineerd met temperaturen ver onder nul en orkaankrachtige winden, maakt overleving zonder goede medische zorg vrijwel onmogelijk.
Kirgizische hulpdiensten noemden "onmogelijk gevaarlijke weersomstandigheden" als belangrijkste reden voor het staken van de operaties. Het gebied heeft continu sneeuwval ervaren met vaak nul zicht, terwijl windsnelheden regelmatig meer dan 100 km/u bereikten.
Deze tragedie markeert weer een somber hoofdstuk in de geschiedenis van hoogtebergreddingsoperaties en benadrukt de extreme risico's van reddingspogingen in de "doodszone" boven 8.000 meter, waar menselijk overleven in uren rather than dagen wordt gemeten.