Wereldwijd Biodiversiteitspact Start Implementatiefase met $200B

Historisch Biodiversiteitsakkoord Gaat Over naar Actiefase

Na jaren van onderhandelingen en een dramatische doorbraak begin 2025, is het Kunming-Montreal Global Biodiversity Framework officieel overgegaan naar de implementatiefase, wat een kritiek keerpunt markeert in wereldwijde inspanningen voor natuurbehoud. Het baanbrekende akkoord, aangenomen in december 2022, stelt ambitieuze doelen om biodiversiteitsverlies tegen 2030 te stoppen en om te keren, inclusief de bescherming van 30% van het land en de oceanen wereldwijd.

Financieringsdoorbraak in Rome

De implementatiefase kreeg cruciale momentum tijdens een verlengde sessie van COP16 gehouden in Rome van 25-27 februari 2025, waar deelnemende landen eindelijk overeenstemming bereikten over een uitgebreide routekaart om ontwikkelingslanden te voorzien van US$200 miljard per jaar voor de financiering van natuurbehouddoelen. Deze financiële toezegging vertegenwoordigt een van de grootste milieufinancieringspakketten in de geschiedenis en behandelt een belangrijk struikelblok dat het hele raamwerk dreigde te doen ontsporen.

'Deze financieringsdoorbraak vertegenwoordigt ons collectieve engagement om beloftes om te zetten in actie,' zei David Cooper, interim-uitvoerend secretaris van de VN-Conventie over Biologische Diversiteit. 'We hebben nu de middelen om onze ambities voor het beschermen van de kostbare biodiversiteit van de aarde waar te maken.'

Uitbreiding Beschermde Gebieden

Centraal in de implementatiestrategie staat de snelle uitbreiding van beschermde gebieden wereldwijd. Momenteel geniet slechts 17% van het landgebied en 10% van het oceaangebied beschermde status, ver onder de 30% doelstelling voor 2030. De nieuwe financiering zal de oprichting en het beheer van beschermde gebieden versnellen, vooral in biodiversiteitsrijke ontwikkelingslanden die het merendeel van de soorten op aarde herbergen.

'De 30x30-doelstelling gaat niet alleen over het trekken van lijnen op kaarten - het gaat over het creëren van effectief beheerde, goed gefinancierde natuurgebieden die daadwerkelijk biodiversiteit beschermen,' legde Maria Rodriguez uit, een natuurbeschermingsbioloog bij het Wereld Natuur Fonds. 'Deze financiering maakt dat mogelijk op plaatsen waar middelen de belangrijkste beperking waren.'

Monitoring en Verantwoordingskader

Er is een geavanceerd monitoringsysteem opgezet om de voortgang naar de 23 doelstellingen van het raamwerk bij te houden. Elk deelnemend land moet Nationale Biodiversiteitsstrategieën en Actieplannen (NBSAPs) ontwikkelen en implementeren, met regelmatige rapportage over hun implementatievoortgang. Er blijven echter zorgen bestaan over naleving, aangezien slechts 25 van de 195 landen hun NBSAPs hadden ingediend tegen de COP16-deadline eind 2024.

Het monitoringskader omvat satelliettracking van habitatveranderingen, monitoring van soortpopulaties en regelmatige beoordelingen van ecosystemgezondheid. 'We bouwen het meest uitgebreide biodiversiteitsmonitoringsysteem ooit gemaakt,' zei Dr. James Chen van het VN-Milieuprogramma. 'Dit geeft ons real-time data om bij te sturen en ervoor te zorgen dat we onze doelstellingen halen.'

Implementatie-uitdagingen

Ondanks de financieringsdoorbraak blijven er aanzienlijke uitdagingen. Veel ontwikkelingslanden hebben niet de institutionele capaciteit om grote natuurbehoudprojecten effectief te beheren, en corruptie blijft een zorg in sommige regio's. Bovendien moet het raamwerk complexe landrechtenkwesties navigeren, vooral met betrekking tot inheemse gebieden die overlappen met voorgestelde beschermde gebieden.

'De echte test begint nu,' merkte milieubeleidsexpert Sarah Johnson op. 'Geld hebben is één ding - het effectief en transparant besteden is iets anders. We hebben sterke governance-mechanismen nodig om ervoor te zorgen dat deze fondsen daadwerkelijk de natuurbehoudinspanningen ter plaatse bereiken.'

Wereldwijde Samenwerking en Volgende Stappen

De implementatiefase vertegenwoordigt een ongekend niveau van internationale samenwerking op het gebied van biodiversiteitsbehoud. Het raamwerk brengt ontwikkelde en ontwikkelingslanden, private sector actoren, inheemse gemeenschappen en maatschappelijke organisaties samen in een gecoördineerde inspanning om de biodiversiteitscrisis aan te pakken.

Landen haasten zich nu om hun implementatieplannen op te stellen, waarbij velen naar verwachting specifieke beschermde gebiedsaanwijzingen en natuurbehoudprogramma's zullen aankondigen gedurende 2025. Het succes van dit ambitieuze raamwerk zal afhangen van aanhoudende politieke wil, effectieve monitoring en voortdurende internationale samenwerking in de komende jaren.

'Dit is onze laatste beste kans om de biodiversiteit van de aarde te redden,' concludeerde Cooper. 'De wetenschap is duidelijk, het raamwerk is op zijn plaats en nu is de financiering veiliggesteld. Er zijn geen excuses meer - we moeten leveren.'