Nederlands
English
Deutsch
Français
Español
Português
Het $1,7 biljoen dilemma
De Amerikaanse studieschuldencrisis is opnieuw een heet hangijzer geworden, waarbij beleidsmakers botsen over mogelijke kwijtscheldingsprogramma's. De verbijsterende last van $1,7 biljoen raakt meer dan 43 miljoen leners, met economische gevolgen ver buiten de campussen.
Economische gevolgen in beeld
Voorstanders van kwijtschelding stellen dat dit consumentenbestedingen stimuleert en raciale welvaartsklooft aanpakt. "Als mensen niet verzuipen in schulden, kopen ze huizen, starten ze bedrijven en dragen ze bij aan economische groei," legt econoom Dr. Lena Chen van Brookings Institution uit. Tegenstanders zeggen dat brede kwijtschelding fiscaal onverantwoord is. "We hebben het over het overhevelen van honderden miljarden schuld naar belastingbetalers," waarschuwt fiscaal analist Mark Reynolds.
SAVE-plan van Biden
President Bidens SAVE-plan heeft al $153 miljard aan gerichte kwijtschelding aan 4 miljoen leners geboden. Deze inkomensafhankelijke terugbetalingsregeling beperkt maandelijkse betalingen tot 5% van het besteedbaar inkomen voor bachelor-leningen, met kwijtschelding na 10-20 jaar. Recente gegevens tonen echter dat slechts de helft van de leners sinds het einde van de pandemische bevriezing is hervat.
Raciale ongelijkheden en wanbetalingsrisico's
De schuldenlast valt ongelijk over demografieën. Zwarte afgestudeerden hebben gemiddeld $25.000 meer schuld dan blanke afgestudeerden, en wanbetalingspercentages zijn driemaal hoger bij niet-afgestudeerden. For-profit colleges vertegenwoordigen slechts 10% van de studenten maar zijn goed voor bijna 40% van de federale wanbetalingen.
Volgende stappen
Congresonderhandelingen gaan door terwijl wetgevers concurrerende voorstellen overwegen. Sommigen pleiten voor universele kwijtschelding tot $50.000, anderen voor systeemhervormingen zoals collegegeldplafonds. Het debat blijft centraal staan in de verkiezingscyclus naarmate jongere kiezers oplossingen eisen.
