Vaccinproductie Partnerschap Breidt Capaciteit Uit

Vaccinproductie Partnerschap Breidt Capaciteit Uit Via Technologieoverdracht

In een belangrijke stap om de wereldwijde gezondheidsveiligheid te versterken, breiden grote vaccinproductiepartnerschappen hun productiecapaciteit uit via uitgebreide technologieoverdrachtprogramma's, gespecialiseerde trainingsinitiatieven en inspanningen voor lokalisatie van toeleveringsketens. Het mRNA Technologieoverdracht (mRNA TT) Programma van de Wereldgezondheidsorganisatie, gelanceerd in juni 2021, is een hoeksteen geworden van deze wereldwijde inspanning en omvat nu 15 partners in 6 WHO-regio's.

'We bouwen duurzame regionale productie van mRNA-gebaseerde gezondheidsproducten om ons voor te bereiden op toekomstige pandemieën en gezondheidsveiligheid tussen noodsituaties te garanderen,' zegt een WHO-woordvoerder over het programma dat gezamenlijk wordt geleid door WHO en Medicines Patent Pool (MPP).

Technologieoverdracht en Trainingsinitiatieven

De WHO en het Ministerie van Volksgezondheid en Welzijn van Zuid-Korea bieden een praktijkgerichte trainingsprogramma voor mRNA-vaccinproductie in 2025 aan via de Global Training Hub for Biomanufacturing (GTH-B). Dit 7-weken durende programma omvat een 3-weken durende online voorbereidingsmodule gevolgd door praktische training in Zuid-Koreaanse bioproductiefaciliteiten. Het programma richt zich op 20 deelnemers uit lage- en middeninkomenslanden die werken als technici, ingenieurs, wetenschappers of managers in de bioproductie met maximaal 6 jaar ervaring.

Volgens de aankondiging van de WHO moeten aanvragers burgers en inwoners van LMIC's zijn, werkzaam bij geregistreerde bioproductiebedrijven en een gemiddelde beheersing van het Engels hebben. De aanvraagdeadline is 15 augustus 2025, waarbij voorrang wordt gegeven aan degenen die de inleidende cursussen van GTH-B hebben voltooid.

Lokalisatie van Toeleveringsketens

Een recent WHO-rapport onthult dat de wereldwijde vaccinproductie sterk geconcentreerd is, waarbij slechts 10 bedrijven 78% van alle vaccindoses wereldwijd controleren. De analyse toont aan dat geen enkel land of regio onafhankelijk aan zijn immunisatiebehoeften kan voldoen, wat de mondiale onderlinge afhankelijkheid benadrukt. Afrika staat voor bijzondere uitdagingen en is voor 99% afhankelijk van andere regio's voor zijn vaccinvoorziening, hoewel initiatieven zoals de African Vaccine Manufacturing Accelerator ernaar streven deze afhankelijkheid tegen 2040 te verminderen tot 40% met een investering van $1,2 miljard.

'Traditionele vaccinproductiemethoden blijven dominant, terwijl innovatieve platforms zoals mRNA en virale vectoren voornamelijk beperkt zijn tot de VS en Europa vanwege intellectuele eigendomsbarrières en hoge R&D-kosten,' merkt de WHO-analyse op.

Regionale Productie-uitbreiding

In Afrika bevorderen Gavi's African Manufacturing Accelerator ($1,2 miljard investering) en BioNTech's modulaire 'BioNTainer'-faciliteit in Rwanda de regionale GMP-capaciteit. Soortgelijke initiatieven zijn gaande in Azië, Latijns-Amerika en Oceanië, waarbij Moderna een commerciële mRNA-fabriek in Australië opent. CEPI's Vaccine Manufacturing Facility Network verbindt producenten in het mondiale zuiden om de paraatheid voor uitbraken te verbeteren.

Deze programma's hebben tot doel duurzame, geografisch verspreide vaccinproductie tot stand te brengen die snel kan worden aangepast tijdens gezondheidsnoodsituaties terwijl de capaciteit tussen pandemieën behouden blijft. Het platformoverdrachtsinitiatief richt zich op het uitbreiden van de wereldwijde vaccinproductiecapaciteit via technologieoverdracht- en trainingsprogramma's.

Uitdagingen en Oplossingen

Een studie uit 2023 gepubliceerd in het tijdschrift Vaccine onderzocht de uitdagingen bij het opschalen van de vaccinproductiecapaciteit tijdens de COVID-19-pandemie. Op basis van ongeveer 80 interviews, rondetafelgesprekken en literatuuronderzoek identificeerden onderzoekers belangrijke knelpunten, waaronder: gebrek aan productiefaciliteiten, tekort aan personeel voor technologieoverdracht, inefficiënte afspraken tussen belanghebbenden, tekorten aan kritieke grondstoffen en beperkende protectionistische maatregelen.

De studie benadrukt de behoefte aan een centrale bestuursinstantie om de toewijzing van middelen te coördineren en stelt oplossingen voor zoals het herbestemmen van bestaande faciliteiten, het inbouwen van flexibiliteit in productieprocessen en geografische herbetrokkenheid om toeleveringsketens te vereenvoudigen. Drie overkoepelende thema's die de vaccinproductie beïnvloeden werden geïdentificeerd: regelgevende en zichtbaarheidskwesties, samenwerkings- en communicatie-uitdagingen, en financierings- en beleidsbeperkingen.

Toekomstperspectief

De analyse van 2025 van Biopharma APAC onderzoekt hoe biopharmabedrijven wereldwijd hun productie en toeleveringsketens hebben getransformeerd om veerkracht op te bouwen na pandemieverstoringen. Belangrijke trends zijn: de push van Noord-Amerika voor gelokaliseerde productie met overheidsstimulansen, geïllustreerd door de $1 miljard AI-verbeterde vaccinfabriek van Merck. Europa's focus op strategische autonomie via initiatieven zoals HERA en BioNTech's mRNA-faciliteit in Rwanda.

De opkomst van Azië-Pacific als productiemacht, met bijna 40% van de wereldwijde uitbreidingsprojecten, inclusief de enorme vaccinproductiecapaciteit van India. Bedrijven hebben digitale tweelingen, geavanceerde analyses, near-shoring en automatisering geadopteerd om toeleveringsketens te optimaliseren. De industrie is verschoven naar gediversifieerde sourcing, strategische voorraadvorming en het balanceren van kosten met veiligheid, waardoor een veerkrachtiger wereldwijd medicijnleveringssysteem is ontstaan.

Het onderzoek benadrukt de extreme kwetsbaarheid van wereldwijde farmaceutische productieketens voor verstoringen en roept op tot meer veerkracht, met name door lage- en middeninkomenslanden in staat te stellen zelf vaccins te produceren. De studie concludeert dat het heroverwegen van productiesystemen voor vaccins en essentiële medicijnen cruciaal is voor betere paraatheid bij toekomstige gezondheidscrises.