Globalisering Gezondheidsvoorzieningen Lokalisering Wint Aandacht

Bouw van Veerkrachtige Medicijn- en Vaccinproductie

De COVID-19-pandemie legde kritieke kwetsbaarheden in mondiale gezondheidsvoorzieningen bloot, wat leidde tot een grote verschuiving naar lokalisering van essentiële medicijn- en vaccinproductie. Terwijl landen wereldwijd het strategische belang van gezondheidssoevereiniteit erkennen, versnellen inspanningen om productiecapaciteit te diversifiëren in 2025.

Lessen uit de Pandemie

De schrijnende verschillen in vaccintoegang tijdens de COVID-19-crisis benadrukten de gevaren van geconcentreerde productie. 'We kunnen ons niet veroorloven het scenario te herhalen waarin rijke landen vaccins veiligstelden terwijl ontwikkelingslanden maanden moesten wachten op toegang,' zegt Dr. Maria Rodriguez, een expert in mondiaal gezondheidsbeleid bij de Wereldgezondheidsorganisatie. De pandemie toonde aan dat meer dan 70% van de vaccinproductiecapaciteit geconcentreerd was in slechts enkele landen, wat knelpunten creëerde die mondiale immunisatie-inspanningen vertraagden.

Volgens recent onderzoek in Nature Medicine wordt Afrika jaarlijks geconfronteerd met meer dan 160 ziekte-uitbraken, maar importeert het 70-90% van de geneesmiddelen die in Sub-Sahara Afrika worden geconsumeerd en vertegenwoordigt het minder dan 1% van de mondiale vaccinproductie. Deze afhankelijkheid veroorzaakte ernstige vertragingen bij de toegang tot levensreddende vaccins tijdens zowel de COVID-19-pandemie als de huidige apenpokkenuitbraak.

Regionale Productie-initiatieven

Er zijn grote initiatieven gaande om regionale productiecentra op te zetten. Het Pharmaceutical Manufacturing Plan for Africa van de Afrikaanse Unie heeft als doel de continentale capaciteit te versterken om betaalbare, hoogwaardige essentiële geneesmiddelen te produceren. 'Ons doel is om tegen 2040 60% van de vaccinbehoeften van Afrika lokaal te produceren,' legt Dr. Ahmed Ogwell, waarnemend directeur van Africa CDC, uit. Recente analyse toont aan dat Afrika momenteel slechts 11 vaccinfabrikanten heeft, waarvan slechts 10 formulering/vullen/afwerken-capaciteiten hebben en alleen Zuid-Afrika en Senegal end-to-end productiecapaciteiten bezitten.

In Azië breiden landen zoals India en Vietnam hun farmaceutische productie-infrastructuur uit. India, al bekend als de 'apotheek van de wereld', investeert in geavanceerde productietechnologieën om zijn capaciteit voor zowel generieke geneesmiddelen als innovatieve biologische geneesmiddelen te vergroten.

Beleidsondersteuning en Financiering

Regeringen implementeren beleid om lokale productie te ondersteunen. De Verenigde Staten hebben onlangs een uitvoerend bevel uitgegeven om regelgevende processen voor binnenlandse farmaceutische productie te stroomlijnen. 'Het bouwen van nieuwe farmaceutische productiefaciliteiten in de VS kan 5-10 jaar duren vanwege regelgevende barrières - we verkorten die tijdlijn aanzienlijk,' verklaart een functionaris van het Witte Huis.

Er ontstaan ook financiële mechanismen. De aankondiging van GAVI in december 2023 van de African Vaccine Manufacturing Accelerator - een financieringsmechanisme van $1 miljard - heeft als doel duurzame vaccinproductie in Afrika te creëren. Soortgelijke initiatieven worden besproken voor Zuidoost-Azië en Latijns-Amerika.

Technologieoverdracht en Capaciteitsopbouw

Succesvolle technologieoverdrachten tonen de haalbaarheid van lokale productie aan. De technologieoverdracht van het orale choleravaccin van het International Vaccine Institute naar het Zuid-Afrikaanse Biovac Institute toont aan hoe het versterken van lokale productie vaccintekorten tijdens terugkerende uitbraken kan aanpakken. 'Technologieoverdracht gaat niet alleen over het delen van formules; het gaat over het opbouwen van hele ecosystemen van expertise,' merkt Dr. James Kim, directeur van het International Vaccine Institute, op.

Volgens een uitgebreide review vereist het opbouwen van duurzame productie gelijktijdige investeringen in onderzoeksinfrastructuur, biotech-incubatiesystemen en collaboratieve partnerschappen. De benadering benadrukt het ontwikkelen van productie-infrastructuur, het versterken van regelgevende kaders en het verbeteren van menselijke capaciteit via gespecialiseerde trainingsprogramma's.

Uitdagingen en Toekomstperspectief

Ondanks vooruitgang blijven er aanzienlijke uitdagingen. Het opzetten van end-to-end productiecapaciteiten vereist aanzienlijke investeringen in infrastructuur, regelgevende harmonisatie en personeelsontwikkeling. Kwaliteitscontrole en het voldoen aan internationale normen vormen aanvullende hindernissen voor nieuwe productielocaties.

Echter, de momentum bouwt zich op. 'De tijd voor regionale vaccinproductie is aangebroken,' betoogt een recent Lancet-artikel, en benadrukt dat gedecentraliseerde productiesystemen essentieel zijn voor het waarborgen van gelijke toegang en veerkracht tijdens gezondheidsnoodsituaties.

Terwijl landen blijven investeren in lokale productiecapaciteit, verschuift het mondiale gezondheidslandschap naar een meer gedistribueerd en veerkrachtig voorzieningsketenmodel dat betere gezondheidszekerheid voor alle landen belooft.